80 χρόνια οι απλοί Περιστεριώτες-ισσες έγραψαν μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του Εργατικού Κινήματος ενάντια στη χούντα, στους καταπατητές, στους ντόπιους αετονύχιδες, στον περιφερόμενο, τοπικό θίασο που υπηρετούσε την κεντρική, πράσινη ή γαλάζια, εξουσία με τους Καποδίστρια Ι και ΙΙ και σήμερα με τον Καλλικράτη, που έδωσε ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα στο θεσμό με τη συρρίκνωση και υποχρηματοδότηση, μετατρέποντας και το δήμο μας σε μακρύ χέρι της κυβέρνησης και φορομπήχτη. Έτσι, αντί τα πράγματα να πάνε μπροστά, σήμερα φαντάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε.
Με την επέλαση της πολιτικής Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. – κυβέρνησης, που εφαρμόζουν οι τοπικοί κολαούζοι της, λεηλατήθηκαν: εισοδήματα, εργατικά δικαιώματα και δημοκρατικές κοινωνικές κατακτήσεις με γοργό ρυθμό. Συγκαλύφτηκαν τα προβλήματα και υπονομεύτηκαν οι αγώνες ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου της δουλειάς με τη νεραϊδόσκονη των έργων βιτρίνας, αντί της ενίσχυσης κοινωνικών δομών με διαφύλαξη της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης, με κρυφές συναντήσεις με τον Φούχτελ, με τη διάλυση όλων των κατακτήσεων, με την καλλικρατική και μνημονιακή πολιτική.
Έτσι, σήμερα, παράλληλα με τις δημαρχιακές φιέστες, καταργούνται τα δικαιώματα που έδω και 80 χρόνια έχουν κατακτηθεί. Μπαίνουν σε διαθεσιμότητα και απολύονται οι εργαζόμενοι και οι υπάλληλοι του Δήμου οδηγώντας τον σε υπολειτουργία και διάλυση. Καταργείται το 8ωρο. Διαλύουν το ΙΚΑ, αφού δεν τους βγήκε το κλείσιμο του κέντρου υγείας. Κλείνουν σχολεία (όλων των βαθμίδων) και αυτά που λειτουργούν είναι χωρίς δασκάλους, βιβλία και πετρέλαιο. Η ανεργία στη νεολαία έχει γίνει εφιάλτης. Οι νέοι επιστήμονες μαζικά μεταναστεύουν.
Ο Περιστεριώτης δεν ελπίζει. Μάχεται και αγωνίζεται για το δίκιο του. Με αγώνες στάθηκε στα πόδια του ο Δήμος μας και με αγώνα πρέπει να συνεχίσει.
– Για τη διαγραφή των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών σε τράπεζες, εφορία και δήμο.
– Για μόνιμη και σταθερή δουλειά.
– Για δημόσια, δωρεάν υγεία και παιδεία.
– Για ποιότητα ζωής σε μια τσιμεντούπολη.
– Για μεγαλύτερο άλσος, ενιαίο, χωρίς χαβούζα, γκαράζ, εκθεσιακό κέντρο, ώστε να είναι πραγματικός, πράσινος πνεύμονας στο κέντρο της πόλης.
– Για να καταργηθεί ο Καλλικράτης.
– Για να υπάρχει ένα μαχητικό αντίβαρο στην ιστορική επίθεση που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι μέχρι να την ανατρέψουν.